Balkenende heeft nooit een karwei afgemaakt, en dat kun je van Sinterklaas niet zeggen.
Die komt elk jaar met zijn Pieten op een stoomboot braaf naar Nederland, racet wat over de daken op een schimmel, die vermoedelijk genetisch gemanipuleerd is, omdat hij eindeloos veel wortelen kan verteren, gooit achteloos wat in schoorstenen, neemt zonder problemen kleine kinderen op schoot, praat openhartig met Dieuwertje Blok in het Sinterklaasjournaal en is kind aan huis bij Paul de Leeuw en Andries Knevel. Sinterklaas heeft nooit ergens problemen mee.
Hooguit wat ongemakken met de weersomstandigheden, gladde daken bijvoorbeeld of een gevoelstemperatuur van min achttien. En in 2010 is een enkele Piet ten prooi gevallen aan de Mexicaanse griep, omdat de Sint een fervent tegenstander is van preventief vaccineren. Hij kent het na al die eeuwen wel, die hypes over de griep. Zijn recept was altijd zeer eenvoudig en doeltreffend: op tijd onder de wol, driemaal daags zes pepernoten, een stuk borstplaat (bruin) en minimaal eenmaal per dag flink zwaaien met de roe of de staf, net waar de Sint maar zin in heeft.
En wat ik nou zo misselijk vind: Sinterklaas wordt elk jaar met veel tamtam binnengehaald, er is TV bij, veel publiek en iedereen wil in een goed blaadje komen bij de Goedheiligman. Bij het maken van gedichten wordt valsheid in geschrifte niet geschuwd en verlanglijstjes krijgen steeds vaker iets corrupts. Zelfs hele kleine kinderen voelen haarscherp aan dat ze naast de twintig hele dure cadeaus ook een wat minder prijzig kadootje op hun lijstje moeten zetten: dan vragen ze bijvoorbeeld een doosje bruine elastiekjes voor om het lunchtrommeltje of een set paperclips om papa- en mama’s rondslingerende papieren een beetje bij elkaar te houden.
Maar van wederkerigheid is geen sprake. Niemand bekommert zich om zijn vertrek. Hij moet zelf maar zien hoe hij met die stoomboot terugkomt in Spanje. Er staat niemand op de kade om hem uit te zwaaien
Ja, vorig jaar was er wat over te doen. Maar dat had met dankbaarheid en respect voor de Sint niets te maken. Het bleek dat kinderen met autisme niet uit de voeten kunnen met het onzichtbare vertrek van de Sint: ze zien hem wel komen, maar ze zien hem niet gaan. En daarom denken die kinderen tot diep in Maart dat achter elke struik een Zwarte Piet kan opduiken. Maar zelfs die noodkreet was geen opmaat voor een nieuw ethisch besef dat op sympathie van grote delen van het volk kon rekenen.
Men had wel wat anders te doen; de Kerst stond voor de deur, er waren drie ballen stuk en de snoeren van de zeshonderd lampjes zaten gezellig verstrengeld in een grote plastic zak. Zeker weer niet zorgvuldig opgeborgen vorig jaar.
Balkenende was een grote belofte. Hij was een voorstander van eerlijke politiek, goede discussies, respect voor elkaars mening, doorzetten en volhouden. Een krachtig herstel van normen en waarden: hij heeft er direct na zijn aantreden in 2002 een thema van gemaakt. Hij kon er niet genoeg op hameren: eerst het zuur en dan het zoet, een goed calvinistisch beginsel, dat de bezuinigingsdrift van zijn kabinet een morele bodem moest geven.
Maar hij leefde het ook voor: bescheidenheid. Het staat op het netvlies geëtst van elke Nederlander: de entree van Balkenende op bezoek bij Bush. De deur van de Oval Room zwaait open, Balkenende treedt binnen, het hoofd deemoedig gebogen tot vlak boven de knieschijf, de hand uitgestoken richting de president die zich nog even snel laat informeren over de identiteit van de gast.
Ik vond het sneu dat Balkenende zonder fatsoenlijk afscheid is vertrokken, terwijl het land er eind 2008 vlak voor de crisis beter voor stond dan ooit. Zo is het ook met Sinterklaas: die laat ons nota bene elk jaar in weelde achter met een berg kadootjes.
En daarom zal ik op 6 december stipt om 17.00 uur in Roermond aan de kade staan. Ik hoop dat u ook komt. En voor wie verhinderd is: uw groet is meer dan welkom op de site: www.sinterklaasdoei.nl.