Het begon er mee, dat de koffiemachine die al twee keer gerepareerd was tegen een bedrag, waarvoor we een zeer luxe variant van het huidige apparaat hadden kunnen aanschaffen, opnieuw de geest gaf. Het kreng. In een impuls kochten wij in het tochtige Nieuwegein een nieuwe machine, uitgevoerd in gemoffeld zilver en gevat in een glanzende Ferrari-rode kast. Hij paste perfect. In zekere zin. Want wat was het jammer, dat die prachtige knalrode kleur zo op zichzelf stond in de keuken.
Dat er, zeg maar, geen verbinding was met de rest van de keuken, die bescheiden mooi stond te zijn in de kleur ‘dreamy nights’- beton grijs voor ingewijden -, maar dan opgesmukt met een wolkje blauw in dezelfde kleur als de beeldige blauwgrijs geborstelde Luxaflex lamellen
Er was verder niets mis met de keuken, misschien op den duur een facelift, maar ook niet meer dan dat. De vorige bewoners kozen voor absolute topkwaliteit, en dat wilden ze weten ook. De keuken was net als de rest van het interieur voorzien van speciaal ontworpen strakke metallic merklabels. Op elk kastje, op elk laatje in de keuken zat er één. Daar schilder je niet zomaar overheen met het huismerk van Karwei of de Gamma.
Misschien toch de kastjes verven? In Ferrari-rood? Bert van Bert’s schilderwerken kwam langs met zijn maat. Echt, de keuken zou enorm opknappen in het rood. Ze zagen veel keukens en onze keuken was prachtig, daar niet van, maar de kleur was toch behoorlijk gedateerd.
Preventief had Bert diverse stalen rood meegenomen, die we gretig vergeleken met het Ferrari-rood van de koffiemachine. Ral 303, dat was ‘m. Binnenkort kon Bert wel even een proeflaatje opzetten. Oké, rood. Maar dat is pas echt mooi met zwart. Dat zie je aan de koffiemachine: metallic grijs, Ferrari-rood met van die inktzwarte knoppen.
Ons blauw-wolkig zwartgrijze werkblad deugt wel, maar het is een stuk minder strak dan zwart. Dus bestellen we een zwart werkblad, een eigentijdse vierkante gootsteenbak, en nu we toch bezig zijn, kunnen we beter meteen doorpakken met een fraaie design kraan. We zijn trouwens heel tevreden met de verlichting, niet alleen in de keuken, maar ook in de rest van het huis en de stofzuiger doet het ook nog heel goed.
Weken later. Hoezo rood? We hebben nu een rustige keuken en het rood van de koffiemachine is weliswaar dominant aanwezig, maar het stoort niet. En rood komt enorm op je af, rood is een statement, zeker Ferrari-rood. En het is zonde van de authentieke structuur van de kastjes.
Na een serie pittige huiselijke discussies -mijn man persisteert in zijn keuze voor rood – en tegenstrijdige adviezen van vrienden, buren en familie zijn we eruit. Eerst de montage van de aangeschafte spullen afwachten. Verven kan altijd nog.
Als ik een paar dagen later thuiskom, staat de bestelbus van Bert’s schilderwerken voor ons huis. Binnen zit Bert. Hij legt net de laatste hand aan het derde laatje in Ferrari-rood. ‘We zouden toch wachten?’ Mijn man grijnst: ‘zeker verkeerd begrepen.’