Written by Willeke Stadtman
Ik heb een boek geschreven. Daar schijnen in Nederland circa 1 miljoen mensen mee bezig te zijn.
Ik was een van hen en ik kan inmiddels zonder enig probleem een trilogie afleveren met de titel ‘Je boek uitgeven, een kansloze missie’. Met als ondertitel: 100 manieren om het geloof in jezelf als schrijver volledig en duurzaam te verliezen’.
Ik ben er in 2011 aan begonnen… aan het boek, dat toen nog een manuscript heette. Dat laatste was belangrijk: er rust ontegenzeglijk een vloek op het woord ‘boek’ zolang het slechts een manuscript is. Zo kijken uitgeverijen ook naar de manuscripten die ze dagelijks in forse aantallen uit de envelop trekken en op een grote stapel leggen. In kennerskringen heet zo’n stapel een slush pile.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Aanstaande zondag is het weer zover. Valentijnsdag.
Het is net als met de Postcodeloterij. Eigenlijk wil je er niet aan meedoen, maar je moet er niet aan denken dat die protserige circuswagen met Gaston Starreveld op de bok je straat in komt rijden en dat je geen lot hebt. Of dat je wel een lot hebt, maar geen straatverdubbelaar. Of dat je nog maar net mee doet en dus bijna geen kanjerpunten hebt. Of dat je bij de automatische incasso net een te laag saldo op je bankrekening had staan.
Maar goed. Dan gaat het nog om materiële schade.
Erger is als je Valentijnsdag vergeet en je lief denkt er wel aan.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
In de Molenkruier las ik dat Nieuwegein ‘klimaatstad’ wil worden. Ergens in 2040.
Een pittig voornemen.
Iedereen weet hoe het gaat met klimaatplannen. In 1972 had je de Club van Rome, gevolgd door imposante klimaatconferenties in Berlijn, Kyoto, Kopenhagen, Durban en Doha. Met als gemeenschappelijk kenmerk: wegkijken voor gevorderden. Tijdens de klimaatconferentie in Parijs (december 2015) schijnt een doorbraak bereikt te zijn: de stijging van de temperatuur op aarde moet in 2100 beperkt zijn tot 1,5 graad door de collectieve en vooral eensgezinde strijd van 200 landen tegen de broeikasgassen.
Ban Ki-Moon (opperhoofd van de VN) was er blij mee. Aan het slot van de bijeenkomst sprak hij de historische woorden: ‘Leve de planeet, leve de mensheid, leve het leven.’
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Het idee was: hij lekker spelen, wij aan een tafeltje op een afstandje toekijken, af en toe een versnapering en een blaadje lezen. Hij is de kleinzoon van net drie.
Het was buitengewoon praktisch: ik zou de auto parkeren en echtgenoot T. ging alvast naar binnen.
T. heeft weinig ervaring met kinderen en dat kwam goed van pas, want kleinzoon wist zich eenmaal binnen direct aan zijn toezicht te onttrekken door pardoes te verdwijnen in een doolhof van luchtkussens, trampolines, klimnetten en glijbanen van drie hoog.
Geen wonder dat ik ze niet kon vinden bij de speciale speelruimte voor kinderen tot en met vier jaar, dat mij gezien onze voornemens (koffie en een blaadje) extra aantrekkelijk leek.
Roepen is zinloos (in een zwembad kan het geluid tenminste nog ergens héén), en T. laten oproepen vond ik in dit stadium overdreven.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
De OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, heeft een vernietigend rapport geschreven over Nederlanders: wij hebben een collectief ‘gat in ons bewustzijn’ als het gaat om het risico op overstromingen. Terwijl nota bene 60 % van ons land onder zeeniveau ligt. Uit Twents onderzoek blijkt bovendien dat mensen ‘vrijwel niets hebben gedaan om zich voor te bereiden’ mocht er een keer iets misgaan. In Den Haag is die kans minder dan eens in de tienduizend jaar, in Utrecht is dat eens in de duizend jaar. En u wilt niet, net als in Engeland, met een theepot boven uw hoofd door de ondergelopen straten van Nieuwegein waden.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Volgens de gemeente Nieuwegein is oud en nieuw een tijd van gezelligheid en feest. Wij mogen van de gemeente best een feestje bouwen, maar dan moeten we ons wel aan bepaalde regels houden. Daarom voerde de gemeente ook dit jaar campagne voor een veilige jaarwisseling met de geinige slogan We zijn niet van lo(n)tje getikt. Scholen kregen een informatiepakket toegestuurd, en via de krant en aanplakbiljetten op lantaarnpalen werd de burger geïnformeerd. Kern was feitelijk het Vuurwerkbesluit: het afsteken van vuurwerk mag alleen van 31 december 18.00 uur tot 1 januari 02.00 uur.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Gekker wordt het dit jaar niet meer: cassières van Albert Heijn gaan ouderen in de gaten houden. Om te beginnen in twee filialen in Den Haag. Als ze zien dat een oudere vergeetachtig is of eenzaam – of mogelijk allebei – grijpen ze in. Dan wordt de oudere met zachte hand naar een speciaal koffiehoekje geleid waar vrijwilligers van zorgorganisatie Royaal Zorg klaar zitten om een gezellig gesprekje aan te knopen.
Supermarktmanager Linda Noteboom is wild enthousiast “eerst dacht ik nog – gaat dat wel samen, ouderenzorg en een supermarkt”, maar nu is ze helemaal om. “Het is een prachtig voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid van ondernemers in de participatiesamenleving.”
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Ik vind het een kranig idee. Als burgers van Nieuwegein mogen we zelf beslissen hoe Nieuwegein er in 2025 uit gaat zien. Zijn we dan een Fijne woonstad, een Bruisende stad, een Stad van ontmoeting of een Dorpse stad?
Even los van wat het gaat worden, het lijkt me nog een hele klus om in tien jaar tijd een complete stad op de schop te nemen. Ergens moet iemand het aan geslingerd hebben. Mogelijk een ferme gemeenteambtenaar: ‘Wat wij nodig hebben is een visie op de toekomst, een visie, waar we al onze beslissingen over de stad aan kunnen toetsen.’
Het sloeg in als een bom. Een wereldidee. Een andere ambtenaar vond dat de burgers van Nieuwegein inspraak moesten krijgen. Zo zal het gegaan zijn. Tot groot genoegen van de burgemeester, de wethouders en de gemeenteraad.
En toen werd het menens.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
In de hoek van de KPN winkel op City Plaza zat een oudere vrouw met een vaalgrijs permanentje op een groen plastic bankje – met zo’n ‘let maar niet op mij’ gezicht. Ze haalde haar schouders op en wees vermoeid naar haar echtgenoot die zich in het gezelschap van een zoon ‘die er wél verstand van had’ een smartphone liet aansmeren door een wizzkid met een buitengewoon scherp Ronaldo-kapsel en een net-niet baard.
Ik ging naast haar zitten, de uitrusting van de winkel voorzag verder uitsluitend in volgestouwde statafels, waar je – al dan niet achteloos – met een arm op kunt leunen.
Read the rest of this entry »
Written by Willeke Stadtman
Je moet het maar leuk vinden: een excursie naar de Vlaamse slagvelden van WO I in Ieper en Diksmuiden.
We gingen met de bus. Ik was de enige deelnemer onder de 65 – naast de reisleider -, een royale veertiger met de uitstraling van een bleke week-corpulente puber met capuchon-shirt. Met zware shag rookte hij zich tijdens elk buitenluchtmoment een uitweg uit zijn onzekerheid.
De chauffeur oogde in zijn geruite ensemble als een kruising tussen Sherlock Holmes en een klassieke golfspeler.
Read the rest of this entry »